Eerder deze week kwam een Tsjechische profvoetballer uit de kast. Lander (24) en Henri (23) spelen allebei handbal en vormen een koppel. “De grote namen blijven uit, maar elke coming out blijft van groot belang. Of je nu prof of amateur bent. Het helpt queer personen in sport te normaliseren”.
Lander en Henri vormen al 8 jaar een koppel, waarvan 7 jaar uit de kast. Dit artikel gebruikt verzonnen namen. Het onderwerp ligt bij hen nog steeds gevoelig. “We krijgen het label ‘homo’ al genoeg op ons geplakt”, vinden ze.
Toch vinden ze het belangrijk om hun verhaal te brengen. Zo dragen ze elk hun steentje bij aan meer zichtbaarheid van queer personen in sport. Zeker in sporten die stereotiep mannelijk zijn, bijvoorbeeld handbal.
Gebrek aan queer sportvoorbeelden
Lander en Henri leerden elkaar kennen in een Oost-Vlaamse handbalclub. Op hun 16 sloeg de vonk over. Of beter: pas dan durfden ze toe te geven dat ze meer voor elkaar betekenden dan enkel vrienden. Maar dat ze een koppel vormden, bleef nog enkele jaren geheim.
“Coming outs zoals die van de Tsjechische voetballer kunnen voor elke generatie een belangrijk duwtje in de rug zijn.”
Lander, 24 jaar
“Toen ik 8 jaar geleden uit de kast kwam, was er nog een gebrek aan acceptatie en representatie van holebi’s. Coming outs zoals die van de Tsjechische voetballer kunnen voor elke generatie een belangrijk duwtje in de rug zijn.” Dat is een positieve evolutie, vindt Lander. Op dat moment waren er nog geen sportvoorbeelden die hem inspireerden of motiveerden. Zijn coming out moest volledig uit zichzelf komen.
Een coming out terwijl je een koppel vormt, doe je niet alleen
“Ik kwam sneller uit de kast dan Henri”, vertelt Lander. “Maar een coming out doen terwijl je een koppel vormt, doe je niet alleen. De andere persoon moet daar ook klaar voor zijn.”
“Op termijn werd het steeds moeilijker om ons geheim weg te steken in onze handbalclub.”
Lander, 24 jaar
Lander kwam eerst uit de kast bij familie en vrienden. “Maar op termijn werd het ook in de club steeds moeilijker om ons geheim weg te steken.” Ondertussen speelde Henri bij een andere ploeg. Hij was ambitieus en ging dus in een hogere klasse spelen. Lander bleef bij zijn roots.
“De club waar ik nog speelde, was voor ons beiden een tweede thuis. Je zou zelfs kunnen zeggen dat Henri er is opgegroeid. Ik denk dat de drempel daarom kleiner was om daar naar buiten te treden als koppel dan in de nieuwe club waar Henri speelde.”
Een inclusieve setting doet veel
Daarnaast waren er in de club ook al andere queer koppels. In de damesploeg waren enkele speelsters intussen al uit de kast gekomen. Dat verkleinde de drempel voor Lander en Henri. “Een inclusieve setting is dus echt belangrijk. Zij konden ons ook wegwijs maken in ons coming-outproces.”
Zo’n setting ontbrak in de nieuwe club van Henri. Hij verkondigde er dus nooit uit zichzelf dat hij een vriend had.
Practice what you preach
Ook Landers handbalclub promootte inclusiviteit en diversiteit niet actief. Grote acties zoals #OneLove bij het voetbal zijn er niet in de handbalwereld. “Je kan dan wel zeggen dat je waarden zoals inclusiviteit en diversiteit belangrijk vindt, maar dat is nog niet hetzelfde als de waarden echt concreet toe te passen. Practice what you preach”, besluit Lander.
Verslag van Marte Van de Velde